Geceme, gündüzüme kattığım sın,
Gönlünden değildir, ağzına gelen,
Çamuruna saplanan teker gibiyim,
Bu mudur aşkta, tüm elinden gelen…

Tadına bakılmayan incir reçel im,
Karanlığıma, mumlar tuttu aşkın,
Güneş batışına eş olma, ne olursun,
Zihnimde doğdun, günümü açtın…

Güzelliğe bin beş yüzler katlansın,
O dağınık saçlarını, tarayayım gel,
Yemyeşil bahar, koşma zamanıdır,
Gönül gönüle koş ki, olmasın engel…

Siyah gözlerindeki, o ışıklar parlasın,
Şirin köyümüzde olsun hasat zamanı,
Yürekte patlasın aşk, duyurak cihana,
Beraber kutla, hiç beklemediğin anı…

Yüzüme ayazın vurmasın, yetti artık,
Kış günü yaşamamalı benim özlemim,
Geçmiş günlerimizi, gözlerinde yaşat,
Kederle üzme, sevinçle dolsun özlemim…

Irmak kenarında taş atan çocuğum,
Dalgalar büyür, çoğalır an, anlanır,
Pazar akşamı gelip, bir başımı okşa,
Sevginin olduğu yerde, aşk canlanır…

Yalnızsan, gecelerin soğuk rüzgarlı,
Hüzünler doldurur, bütün ufukları,
Yüreğimde bir orman yangını vardır,
Rüzgar estikçe, sis kaplar sokakları…

Aşkın, her akşam, binlerce yıldız gibi,
Sanma gecemi, günüde aydınlatırlar,
Duyduğum özlem ve sevgi sayesinde,
Hayatıma bin bir güzellik, donatırlar…

İnsanı yıpratıyor zor biri ile uğraşmak,
Figanım suya yazı yazmış hissi veriyor,
Ses getirmemiş yürekte, çaresiz sevgim,
Sıcak bir çaya konan, şeker gibi eriyor…

Gözümün içine baka baka, öteler oldun,
Senin için, kenara fırlattığın bir nesneyim,
Ben yerine konmak yok ki, sen seni bildin,
Aşkım söyle, ceylan gözünde ben neyim?…

Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)