Savaş çocukları...Anneler hep sevdi Babalar ölüm kustu Bizi bombalardan Korumak hep sana düştü Kol kanat gereken uyuyamadın Kör olan nefretlere karşı Dünyanın sahipsiz her yerinde İçsel sevginiz ve inancınızla Sen benim başkışımsın anne. Sessiz ve huzurlu günler istedin Ölüm askerleri, ölüm terörü, Çocuklar el ele tutuşsun dedin Oynamadan büyümeyi öğrendik Neden çok gördüler anne. Zor zamanlarda Hep sen vardın yanımızda Mum ışıkları sönerken Akan yaşları görebiliyordum Hafızamın en derin köşelerinde, Kalbimin derinliklerinde, Ve zor düşüncelerimde Rahatlatıcı yüzün nerede Seni bulamıyorum anne. Toz bulutu her yer, dumanlar tüter Ölüm köprüsündeyim belkide çöker Derinden ağlıyorum, ilk defa değil Ruhumun penceresi içine çeker Acının yaķınlığında bir yerdeyim Ne kadar karmaşık manzara Artık son kalıntılarda Seni arıyorum anne. Mustafa Yaman 08 nisan 2020 |
Hep sen vardın yanımızda
Mum ışıkları sönerken
Akan yaşları görebiliyordum
Hafızamın en derin köşelerinde,
Kalbimin derinliklerinde,
Ve zor düşüncelerimde
Rahatlatıcı yüzün nerede
Seni bulamıyorum anne
kalemine yüreğine sağlık selam ve dua ile