Dam...!senide fark ederler bir gün peşinde ayak izleri ve ardından gelen itler çepeçevre sararlar seninde anana söverler kız kardeşine sana da sıra gelir bir gün ellerinde bir tutam saç kafan karışır allak bullak olursun ben ha bende mi sana da yer vardır her zaman bekler olmuşum yolunu burası soğuk burası çıplak kızılca bir güneşe hasret kalırsın babandan yediğin azarlara özlem duyarak öğretmenin aklına gelir sonra sana her şeyi öğreten öğretmenine küfredersin başını dizlerinin arasına alıp acırsın kendine ödediğin vergine yanarsın tutuşup ta sana da sıra gelmiştir geri dönemezsin şatafatlı bir yapıdan sonra geniş bir avlunun damındasındır artık burası senindir burası damdır DAM. Kanber İhsan Öcel |