Hayattan..
Ne beklediğim az çok belli
kocaman salonlu bir evle başlayalım uzaklarda.... kocaman salonlu bir evle devam yolu gözlenen bir sevgili armut ağaçları// kiraz bir iki nar kapını açar serçeler sabahın serinliğinde sonra umut ne kötü şeydir o umut giden! yüreğini de götürür beraber yanlız kaldığın zaman uzun kavakların yeline bırakırsın kendini bir bütün olabiliyorsa bedenin korkma kafan yüreğin döneceği yer elbet sanadır yüreğim acemi sızıları uzun dereler boyu akar sürekli yer kalmaz yazı tahtası gibidir silersin eskileri bir köşede torpilli olan küflenmiştir belki kıyamazsın işte nedenini sende bilmeden beklersin! hayat çocukların sesiyle coşkulu daha bir seversin sonra sana benzediği için kızarsın |