Yol verin geçeyim.
yol verin geçeyim.
işim çok tutmayın beni. gidip güneşi doğurtacağım. daha sonra da bekleyen işlerim var. bazı yerlerde çok toplanmış bulutlar. tek tek sağacağım hepsini. kendilerini hasretle bekleyen toprağa, dökülecekler damla damla. sabah jimnastiğini yaptıracağım denizin. çok tembel kendileri. uluorta serilmiş, çarşaf gibi yatıyorlar. dalga dalga örülmüş dantel gibi. rüzgarlarımla kabartacağım sularını. daha sonra süpüreceğim çayırları kırları. ılık tatlı bir meltem ile. benim rüzgarlarım çiçeklerin aşk zamanıdır. hamile kalır o güzelim çiçek meyveye. sonrası oyun zamanım benim. kafama göre takılacağım biraz orda burda. köhnemiş eski bir kayıkta bekliyor sakince, atmış oltasını, balıkçının biri. ıslatacağım onu dalgalarımla sırılsıklam. küfür edecek bana, hay senin gibi dalganın ... kopardım rüzgarımla ipini, astığı çamaşırların kadın hala bağırıyor arkamdan. ne kadar çabuk akşam olmuş, zaman nasıl da geçti anlamadan. vakti geldi, gideyim artık yavaş yavaş. yatırıp uyutayım güneşi, dinlensin yavrucak. yarın sabah kollarımda gene doğacak. . . . ismail oral . . . |
Güzel bir şiirdi, beğeniyle okudum. Nice şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı, içtenlikle KUTLUYORUM...