kalembol seraplı ve kaktüs sevdalısı şiirbazlar çölüne düştüm önüm ardım gölgem kısalıyor ânlar ile adımlar ilhâm perisi hissetmeden kızgın mısralara değiyorum parmak ucuyla güneş batsın istiyorum su kuyusu özlemlerine b’akarak sarısı kızılca duygularım varlığına ket oluyor hüzün kumulları sıcağın gömleği söküktü düğmelerinden akıyor yüreğime kan pıhtısı dizeler biliyordu ç’ölü geçen şiirler mezarlığı bekçisi lâl kale’m ve ben aşkla tutuşan doygun güneş romanında hicranıma saplıydı leyl’âyla tasavvuru... |