Bir Zamanlar
Bir zamanlar, dalında şen bülbüller şakırdı
Şimdi kafes içinde günleri sayıyorsun Bakışların kor alev ne canları yakardı Şimdi kafes içinde günleri sayıyorsun Güneş önce şehrini, yoklar öyle doğardı Bulutlar gelip senin, avucunda ağlardı Dereler senle coşar, çaylar senle çağlardı Şimdi kafes içinde günleri sayıyorsun Rengini almak için, yarışırdı goncalar Kokunu salmak, için fırsat kollardı rüzgâr Sen gidince mevsim güz, döndüğünde ilkbahar Şimdi kafes içinde günleri sayıyorsun Gamzende çiçek açar, yüzün ışık saçardı Gözünün deryasında, felek bin sır saklardı Melekler gizli gizli, gülüşünü çalardı Şimdi kafes içinde günleri sayıyorsun Biliyorum, hâline sen bile şaşıyorsun Böyle bir yaşamaya yaşamak mı diyorsun İbrahim Taşdemir |