PENCEREDEN BAKMA
Yusuf Yılmaz

Hiçbir zaman,
Böyle zalim olamamıştın nisan.
Beni odama kapatan,
Bu virüs yüzünden.
Kuşlar kadar olamadık;
Altın kanatlarıyla,
Nasılda uçuyorlar özgürlüğün maviliğine doğru.
Sizi böyle görünce,
Öyle mutlu oluyorum ki.
Hadi biriniz gelin,
Kanatlarını ödünç verin yüreğime!

Gökyüzü o kadar güzel görünüyor ki,
Yıldızlar, ah bu yıldızlar...
Bütün parlaklığınızı içimde duyardım.
Bazı geceler dertleşir, sırlaşırdık.
Hayallerime kardeşlik ederdiniz.
Neden haber vermediniz,bu günlerin geleceğini?
Desene, depremden önce kim haber vermiş ki,
Birdenbire gelen fırtınayı güneş bile söylememiş kimseye.

Ellerim penceremde,
Gözlerim ta uzaklarda,
Bir liman var orada!
Bir gemi gelecekti, gelmedi.
Hadi kapat şimdi pencereni,
Yüzüne bir çizgi daha çizilmeden.