BİR ZAMANLAR
BİR ZAMANLAR
Gönüller vardı Herkesi kucaklayan Kocaman yer sofralarında Yemekler yenirdi Kaşıkları şimşir ağacından Herkes yerdi aynı tastan… Aileler ataerkil Gelin kaynana belkide kayın, görümce Otururlardı aynı evde Yarın ne iş yapılacaksa Onlar konuşulurdu Akşam yemeğinde sofrada... İster özle, ister özleme Bunlar çoktan kaldı gerilerde Şimdi aynı evde; Herkesin elinde birer telefon Ne sohbet var, ne de dertleşme Birbirimize yabancı gibiyiz Sözde; oturuyoruz aynı evde… Salih KOÇ 17 Nisan 2018 / Sinop |