EKMEĞİN TÜRKÜSÜ

Anadolu’nun çok yerinde,
Buğday ekilir, ekim gelince.
Ne erken ekmeye,
Ne de geç kalmaya gelmez.
Gelen mevsim kış, güvenilmez…

Buğday demek, ekmek demek!
Onu zamanında ekmek gerek.
Hiçbir şey bilmezsen,
Bakarsın konu komşuya,
Sabanı, tohumu yüklenip
Sen de gidersin tarlaya…

İzin yoksa tarlada,
Ne yüzle oturursun sofraya.
Demezler mi adama?
‘’Elden gelen öğün olmaz,
O da vaktinde bulunmaz’’…

Sabahın karanlığında,
Yayarsın desteyi sıra sıra.
Koşarsın; at, öküz ne varsa.
Temmuzun o sıcağında,
Döner durursun harmanda…

Gölgede bile durulmazken,
Gidemezsin harman yerinden.
Aktarırsın; bir o yana, bir bu yana
Öğleye doğru gelir tam kıvamına…

Sonra toplarsın harman kenarına,
Başlarsın yaba ile savurmaya.
Hafif rüzgâr varsa şansına,
İşini bitirirsin akşama…

Tarlaya ekilen buğdayın,
Serüveni burada bitti sanmayın!
Daha yıkanıp kurutulacak,
Değirmende un olacak…

Undan yapılacak önce ekmek
Sonra da bulgur, mantı, börek
Bin bir emek edilerek
Ekmeğin türküsü söylenecek…
Salih KOÇ
27 Temmuz 2018 / İstanbul