SON RADDEGüneş sızıyor perdenin aralığından Hiç bitmesini istemezken gecenin Gün tüm acımasızlığıyla yüzüme vuruyor Ben aya muhtaçken Işık damarlarımda yanıyor Yine dünyanın o bitmeyen karmaşası Küçük bir çocuk gibi elimden tutup sürüklüyor gelecek Vaadi ise sonsuz mutluluk Ama büyüdüm anlamıyor Onun yalanlarına kanmayacak kadar büyüdüm. Ne yazıkki Masalların gerçek olmadığını Ve insanların iğrençliğini görecek kadar Ana kucağı yumuşak,baba ocağı sıcak Onları terketecek kadar büyüdüm Nankör olacak ,yalan söyleyecek kadar İçimdeki gözü yaşlı çocuğa inat Ve kavga edercesine Yalnız kalacak kadar Ölümü isteyecek kadar yaşadım Tahammülümün son raddesi Dayanabileceğim kadar dayandım Yapabileceğim tek şey Billinmeyenin sonsuzluğuna bırakmak şimdi kendimi |