İBRET
Kalbi mühürlenmiş olan kişinin,
Ölünceye kadar değişmez huyu, Hayrı olmaz asla hiçbir işinin, Çünkü körelmiştir en hassas duyu. Böyle karakterden bekleyen vefa, Zehirli yılandan beklesin şifa, Aklı olan döner bakar etrafa, Kim kimlere nasıl eşiyor kuyu? İbret alır bakıp gören olandan, Tüm tarih boyunca edip bulandan, Göremeyen hisse almaz kalandan, Samanın altından yürütür suyu. Her insan yolunu kendisi seçer, Herkes ektiğini elbette biçer, Ekilen biçilen tartıtan geçer, Alem görür kimin ne imiş boyu. Baksa da göremez cahil uzağı, Öküzün altında arar buzağı, Düşende kaptı mı kendi tuzağı, Nasiplenir bütün ecdadı soyu. |