UZAKLAR İÇİNkediler uzaklara bakıyordu mavi kızıl kıyamet konmuştu göğsümün göçevine bir rüzgârın geçmişinde takılıydı uçurtmanın kuyruğu uzaklardaki o çocuğun gözleri gözlerimin taaa içine bakıyordu... Sur’da,İdil’de,Nusaybin’de uzaklar ölüyordu, yakınsadığımız uzaklıkların peşinden gidemiyordu barış yarışıyordu birileri birileriyle sessizlik kördüğümsel bir yalnızlıktı, bir hiçlik vardı bu işin içinde ! bir anlamsızlık yitiği yırtık ! örümcekler toplanmıştı çaresizliğin ağ diplerinde biz ki yarım insan, yarım elmayı paylaşamayan üryan yalnızlık bekçileri biz ki kalpleri hiçlik ve anlamsızlık kokan ,kan revan bir coğrafyanın kanadından sarkan! dağlarda saklı dostu da düşmanı da bir tutacak kadar kördük, düğümler karmaşık ah ! biz artık biz olamıyorduk ! kediler uzaklara bakıyorlardı halâ Çocuğun gözleri gözlerimin taaaaaaa içine ! Benimse gözlerim lâldi,dilimde özgürlük sancısı, Başımın öne eğik siluetinde ,dans eden yurtsuzluk bombacısı…! UZAKLAR İÇİN/ 2 Şubat 2016..... |
Her çocuk iklim iklim ve hatta dört iklimden de başka bir iklim, belki beşinci bir iklim. Dünyada iyi ki çocuklar var iyi ki kuşlar var. iki ses olmasa kulak boşa yaratılmıştır derdim.
Sevgiler, şiire ve size.