karanlıga dair
Kırık bir ağaç parçası gibi anlamsızdı
Korkunç bir karanlığın içinde Ölüm çabuk gelmeli artık Bu rezilliği örtmeli toprak. İşçiler sevinmeli Kadınlarda öyle Kaçıp giden zamanda Ağlayıp hüzünlenen ömür Korkulu bir yolculukta Papuçları kırmızı toprağa bulaşık aşk Ve kırık pörçük bir umudun yitikliği Bana kendinden söz et Karanlığını anlat bana Tanrı çagırmassada sen gitmelisin Irakta ötede bir korku var görüyorum Perdeleri kapalı köhne bir umut Yedi altmışbeş bir ölümdür bu Çabuk gelmeli gece Sen sevişmeyi öğren artık Karanlığın örtüsünde Yürümeyi başar . Agla bana öldüğümde. |