duvarsuyunu bulmadan demini almıyor zaman sana deniz getirdim avuç avuç kıyısından yeni ülkeler yarat anlat, bir yalnızlık nasıl büyür nasıl koşar bir insan çocukluğuna kanat vurur da uçamaz kalbim omzumda kesik bir cümle kalır hayat sussam bütün sessizlikler yalan konuşsam dilimde dört duvar öldürdüler beni kuytusunda ömrümün ve bir daha gözlerimden öpmedi yaradan hangi mayısın gecesiyim sorma bir şarkı söylesen yüzümün kandilleri yanar ağlar insan, ağlar çocuk, uyur şehir yeşil doğan nehirler büyür de kızıl akar Ferhad Gülsün Şehir Dergisi / Nisan 2020 |