Müsâvî
Delice bir suskunluk
Sarıyor dört bir koldan Yaprağın rengi donuk Kopacak gibi daldan Ne rüzgâr uğultusu Ne öten bir kuş sesi Baharın yok muştusu Goncanın da hevesi Güneşin yüzü asık Çıkmıyor mehtâba Ay Nehirler bozbulanık Gölleri üstüne say Denizin rengi yitik Gökyüzü başka mavi Kapılar tek tek örtük İnsanlar hep müsâvî İbrahim Taşdemir |