YALNIZLIK
Tanrıda olmanın adıydı yalnızlık.
Gitmesini bilene. Hasretin özlemin beklemenin sonu. Ve ’Aşk’ın ruha dokunduğu an. Delicesine yakan. Özünden gözüne düştüğünde; Bir değirmendi öğüten durmadan... Sevdası hüzün,umutlar biçare. Kana bulandı tüm hayaller. Yalnızlık ! Tanrıda olmanın adıydı. Durmuşsa zaman o anda. Ne sırlar var bilsen? İstemez ruhun başkasını. Yüreğinle en acı dolu ızdırabı da çeksen... Tanrıda olmanın adıydı yalnızlık ! Ayrılığın bittiği; Vuslat’ tı adı bu son durağın. ’Aşk’ın aradan çekildiği. Tanrıda olmanın adıydı yalnızlık... En büyük zafer ! Sırdaşıydı göz yaşlarıyla dolu, ’O’ mahsun geceler... ... Nigâr Güler. |