YANDIKÇA CANIN NEYE SARILDIN
Vurdum seni kalbinden.
Bütün harflerden, cümleler kurup; Şiirler yazdım her gece... Satırlar gördü önce... Sonra; Gözlerin okudu. Sindi ’aşk’ın kokusu içine, buram buram... Yandıkça canın, neye sarıldın? Ben kale yaptım gönlümün etrafina. Tutsaklığı bilirmisin? Ya tek kişilik ölümü? Müebbet yemiş saatlere karıştınmı? Yada çığlık çığlığa bir yürekle hiç yok sayıldınmı? Kaybederken bile sevdinmi? Yazdınmı Elife bir sır gibi! Kıyama durdunmu? Ve sordunmu ruhuna, hangi sözle kördüğüm olduğunu ! Hüzünsün... Ne çıkıp geleceksin bir sonbahar mevsiminde; Ne bu rüzgâr susacak içimde... Şiir şiir yüreğim... Aşk, yalnızlık; Hayat haksızlıklarla dolu... Bulamam gülüşlerimi, kendi susuşlarımda kaldı sevgili. ... T.C Nigâr Güler |