Jübile
Öldürdüklerim diriliyor bir bir aklımın infaz köşesinde huzursuzca.
Kötünün iyisi insanlar çoğalıyor hayatımda. paylaştıkça kimsesizleşiyor yalnızlığım Muska’lı umutlara inancımı germekten usandım. Köpeklerin huzurunda, Başörtülü ormanların acısına uzandım Baba olmadan evlat acısını yaşadım. İçime sığındım, hastalandım Ve Karanlığı parçaladı artık güne ağrıyan bilmem kaç günlük yaram. Göçebe stranı, çocuk bedeni, bahar mevsimi. dağ yarasına tuz gölü büyük sitem. Yitirdiklerim çırpınıyor içimde git gide, yitik bir sesle. Kirpiklerim yaşlarıma, gözlerim yaşamıma Kalbim sana, ruhum ise gidenlere muhtaç. Herkez gider ölüler kalır. İzler kalır. sayısını bilmediğim tırnaklarım ile özlem kalır. Tutunacak bir şiir varsa hala, Geç kalmadan Yetişip yaşamalıyız lara. |