nerden başlasam bilmem ki

kahrımızda karlı dağlar
ahu gözler katlimize sebep
ellerimzde gün artığı sözcükler
yanar gölgede kalan yanımız


bazen gölgemiz düşer
buz dağları ürtüne
sönmüş ateşimizde külümüz üşür
sonsuz kıymet biçtiğin ömür
evelliyatsız ahların durağı olur....

üç nokatlı sözcükler nefertindir artık
bir de
sahte gülücük işaretleri
bir travmadır var bildiklerinin aslında yokmuş olmaları....


güherçile kokuludur mevsimler
mayalanmış yürek acıların ellerin koynundadır artık
arabesk bir şarkı dudaklarında
anasonun kokusunda boğup içinin özlemlerini
fon dip deyip kalemini daldırırsın bir şiirin yorumuna
ve aldırış etmeden yorumum heceye uyarmı diye
dökülürsün iiçini mısraların arasına
ve şerefe diyerek dudaklarını beyazla mükafatlandırıp
üç gulhü bir elham okursun
göçüp giden öksüz aşkların ruhuna...


affınla kardeşim döküldük ne varsa...

her bir şiiri diğerinden güzelleştirerek gözlerimiz gönüllerimize ikar eden
kalemin yüreğin her dem gönlünden geçenlerle süslensin.....

sevim saygımla