Yenilgi
İnsan dermanını nerde olsa tanır
Kuramsal bir derdin pençesindeyken Gözlerin tamamlıyor gizlerime çizdiğim Tablonun eksiğini Ama hayata tutunmanı Elinden tuttuğun kişi sağlamıyor Bir yanlışa ancak böyle gidilir Hataların hep kusuru olacaklar geleceğinin Sarsılabilirsin, Sıkı tutun hayatına değiniyorum Sallanmak için berbat bir evin beşiğine doğmuşsun Kötü kaderin hep kederin olacak belli ki Benim penceremden görünen; Ailen anonim bir çekirdeği toplumun Annen sende kendini görünce sevememiş seni Kardeşin senden çok küçük O yüzden asla sevmedin onu Babansa sana hiç sarılmıyor Ve saçların dışında her şey kötülüğe uzuyor, Delirmek için daha neyi bekliyorsun? Gölgenden kaçtığın yerlerde keşke kendine rastlasaydın Şimdi nereye gitsen kusacak seni ortamlar Denizin ortasındaki ada feneri gibi parlayacaksın, Kurtuluşun yok! Ah! Öğrenmeliydin işte zamanında Birazcık siyaseti ve reddetmeyi bazen Fakat artık çok geç! Şimdi her davete icabette sıkıntıdan boğulacaksın. Bana azıcık güvenseydin kurtulabilirdin sorunlarından Soruların karanlık koğuşlara hapsetmezdi ikindisini delirmenin Bağırmanın tam vakti ama sen ahmakça susuyorsun Öyleyse ötele serzenişlerini Öğle üzeri ne güzel de yakar güneş Sen istedin, şu an en zamansız zamanı yenilginin. Elin diyorum, Hâlâ yanlış kişiyi tutuyor Beni unutma Yanlışını unut gitsin! |