Gurbet
Uğraşmayın anlayamazsınız
Akıl ermez ölümcül yalnızlığıma. Kurtulmak için yüksünen karanlığımdan Mazbut adımlarımı kararlılıkla atıyorum kalabalıklara Dışarısı hazin bir gurbet, İki sokak ötesi yabancı Hiç kimseyi sevmez mi insan, Sevmez mi cumartesi günlerini, Yaz yağmurunu, Baharda yeşeren bir ağacı? Nerden bileceksiniz Belirsiz bir hüznün kiracısıyken Acı acı gülümsüyorum Ağlarken içim Hiçbir ’’boş’’ almıyor doluluğumu İstemesem de nereye gitsem oralı oluyorum Neremi yenilesem oradan eskiyorum Bininci el eşyayım bit pazarlarında Doyduğum yerlerden bıktım Doğduğum yerleri özlüyorum Duvarlarıma hapsolduğumda Ağır ağır çekiliyor kanım, Lambam darağacındaki İdamlık mahkûmlar gibi sallanıyor Pencereler düşmanım Hasret geceleri nüks ediyor kalbime Beni tüketiyor bu herkese yabancılık Yakınım bellediklerimin göstermelik Suni teneffüsleri de özlemlerime yetmiyor artık Galiba, ölüyorum. |
Güzel bir şiirdi, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...