ÇOCUK
Bilye tutan, toprak kokan ellerimden birşey gelmez oldu.
Çarem kalmadı, geleceği göremez oldum. Sırtımın terinden, bacağımdaki yaradan. Göz göz gelip, utancından kaçan bakışlarımdan. Belki bugün, belki ilk defa utanır oldum. Mahsenim yok artık, göz yaşı dökerken saklandığım, Ne zaman, nasıl oldu? Anlayamadım! Yüreğim çarparken korku ile, heyecan ile. Beni sarıp sarmalayan o yorganım. Ayaklarımı dışarıda bırakır oldu! |