‘’Şiirdi eskiden buralar
Şimdi hep düzyazı…’’
(Alıntı)

Bir alıntının minvalinde soluyorum ve soğuyorum…
Geceyi hiç gece
Tutuldum rüzgârına aşkın
Bir sevdanın reçinesinde
Buz tutan yüreklere isyanım…
Af eyle, Rabbim:
Ben ne kâfirim ne riya yüklendim
Bu güne kadar.
Saf tuttuğum mabedimden geçiyordu yolu
Şiirin
Ve lafa tuttum imleri
Tereddütsüz de sahiplendim.

Sahip çıkılmayan mevsimin
Diri düşlerin tutunduğum
Kadar
Tutulduğum aşka sahip çıkandı
İçimdeki mintan
Elbet giyindiğim cafcaflı rüzgârı
Serpildim yürek tarhında
Kaça kaçtı ki yanlışlarım?
Sığınağım
Ve sevdalı mabedim
Aşığıydım evrenin
Ta ki kendime dönüp de
Azığa aldığım mutluluğa biat
Sökün eden hecelerle.

Tevafuk idi yolumun kesiştiği
Bir ikilem ki
Aşkın ambarı
Saklı satırlar düş gücümde
Semazen imgeler
Şiiri içercesine.
Sandukamda kaykıldı gece
Geceye hüzün ektim
Ansızın da şiir b/içtim.
Öldüm defalarca acıların yüzü suyu hürmetine.

Annemdi sırdaşım
Rabbimi bilip de sığındığım her köşede
Açılıp içime bunca çiçek
Bir çiçek olmayı dilemişti mevsim
İsmimle müsemma
Dikenleri illa ki içime batan
Bir gülün de gizemine sahiptim
Rengim ve yanaklarım kâh beyaz kâh pembe.

Aşkın inhisarı
Lanetli tuzakların da uzağında kaldığım
Lakin lanet buyuran iblisin düşerken nefesi
Bir hecede kaykılıp da
Rahmetine âşık İlahi Aşkımın
Serptiği her damlada
Sökün eden İlahi bir acı
Ölmek de değildi benimki
Sadece tavaf ettiğim yüreğin hezimeti.

Nasıl ki kaldım Araf’ta bir ömür boyu
Sonla asla da boy ölçüşmedim
Ta ki erene kadar nihayete ve hidayete
Vakıf olduğum her açmazda
Gözümü sakındığım sevdiklerim
Elbet Allah katında bir nimet
Nasiplendiğim günbegün
Sırlarım değil
Serildiğim surlarım
Şehrin doğasında açıp da büyüyen
Bir rüzgârım:
Emanet ettiğim kadar
Edindiğim istikamette
Neye denk düşerim ki
Tek zerrenin haricinde.

İlahi Sırdaşım
Ettiğim yeminler kitap üstüne
Talibim de ölüme
Kurtulmaksa sefaletten
Şükrüm ile sonsuzluğa gebeyim
Sabrım kadar katık yaptığım
Bir gönüllü seyyahım ki:
Muhalif olduğum kadar kötüye ve zalime
Olmayan kanatlarımda
Uçtuğum bulutların pamuk teninde
Dokunulmazlığım kadar da
Muhafazakâr bir se(v)dayım.

Geride kalan ne ise varlığımdan
Arda kalan son hece
Aşkın da inhisarında
Açacak son gül nezdinde
Elbette yüzümden akan yaşların da
Nemine talip iken yüreğimin toprağı.