göğün bulut maskeli ağzından düşen söz
dışarının yağmuru içeri sızıyor
aslının çamurunu ayakların toplamış
dar boğazların yumruktan ağırlığı ellerinde
biriktiğinden hızlı silinen bildirimler

çok koşarak bir yere varılamayacağını anlıyorsun
kapalı alanların anlatmaları zor
terk etmek o merdivenin en alt basamağını
doğulu bir ağıt gibi susmak
anlatmadan mahalleyi ateşi gölgelenileni

önceki secdeden artmayan inanç pay ediliyor
boşalan safların ılık fısıltısı yüzlerde
içlerini kuşlara verenler anlayabiliyor
sadece kubbelerin dediklerini
sadece ben mi gitmek istiyorum kalarak

verilen sözler de anlamsızlaşıyor bir öncekinden
raflarını yollardan söken açlık
hangimiz doyacaktık bir avuç faninin dediğine
köklenip boy atacaktık bir arka bahçeye
yağıp yittiğine kalan toprak çitler