Bir insan düşünün ki, bahara hasret. Bir insan düşünün ki sevdayı unutmuş, kelimeleri yutmuş. Sûkuta esir etmiş dilini. Bir insan düşünün ki, çıkmazlara boğulmuş hayatında el açıp çıkış kapısı dilemiş. İşte o insana çıkış kapısı olarak başka bir insan vesile kılınmış. İşte ben o insanlardan biriyim ve çıkış kapım başka bir insanın vesilesi ile açıldı. Bir nebze olsun bunu anlatabilme çabasında kaleme alınmış naçizane bir şiir...

Dikenlerle dolu çilekeş hayatımın,
Kararmış bir gününde,
Âfitâba hasret yaşıyorken her anımı,
Dertler çepeçevre sarmış boğarken canımı,
Hasret ve özlem tütüyor yürek ocağımda,
Beklenen bir vuslatın şarkısı dudağımda,
Kışın uykuya dalmış huzur ve mutluluk,
İlahi kudretin ışığını bekliyor uyanmak için,
Kimbilir belki bir esinti veyahut yağmur sesi,
Sarmalasın gâyrı hayatımı huzurun neşesi.

Yürek bitkin, akıl düşkün, hayaller yıkık,
Dünya dipsiz kuyu, ben kova, hayat ise çıkrık,
Karanlığa hapsedilmiş duygular esintisi,
Yokmu bu karanlıktan kurtaracak aydınlık ehli,
Dilim dökecekken sitem dolu sözleri,
Vurdu yürek kapıma, bahşedilmiş billur sesi.

Çıkrık çark ediyor kurtarıcı elinde,
Binbir huzur saklanmış billur gibi sesinde.

Aydınlığa çıkıyor adım adım hayatım,
Sanki yeniden doğdu yıkılmış yüreğim,
Zahiri gözlerimi şen ediyor her an,
Dönüm noktası oldu, gülümsedi kaderim,
Şimdi meftunu oldum her an yanımda olsun,
Seni sevmeyen yürek nedametten kaybolsun,
Ey yüreğime neşe veren huzurun anahtarı!
Ey kederi def eyleyen mutluluğun kaynağı!
Ey hayatıma ışık veren âfitâb’ım!
Ey sabırla yol aldığım afakım!
Ey gecemde ay, gökyüzümde yıldızım!
Ey hayatima renk katan azfendağım!...

Yüreğimde daim kal huzur bulsun hayatım,
Hayat yaptığımız olsun, birlikte baş koyalım,
Tut ellerimi sıkıca bırakma bir an bile,
Ey hasretkâr yüreğim! Yalnız onu dile.
Vazgeçemem senden hayatıma huzursun,
Uzat bana ellerin, kalbim sana sunulsun...

Gâyrı buldum ben iki cihanda da eşimi,
Ömrümü bahşederek kutlarım gelişini.