Umutsuz kalmış, insanlardan bezmiş bir hâle bürünmüş iken, hayatıma değecek güzellikte bir insanı tanımış olmanın verdiği bir umut ve güzellik ile, yüreğime gelen şevk sonucu, kelâmsız şairin kalemine dökülen kelimeler ile ortaya çıkmış naçizane bir şiirdir.

Gül yüzünde hayat buldu ağlayan gözlerim,
Sanki yeni bahara yelken açtı yüreğim,
Senle güzelliğe büründü cümle sözlerim,
Laf-ı güzaflara veda etti şu lâl dilim.

Yüreğin sirayet etmiş güzel zahirine,
Hapset beni bir ömür o güzel gözlerine,
Gelişinle ömür kat, yıkılmış şu ömrüme,
Bir ömür ayrılmasın ellerin ellerimde.

Rüzgarlara fısıldadım can veren adını,
Gözlerime kazıdım o eşsiz endamını,
Def eyledim yüreğime çöken karanlığı,
Senle terk eyledi beni hayatın hicranı.

Yüreğin yüreğime değdiği her anımda,
Yalnız adın çınlanır sağır kulaklarımda,
Karanlığa müptela olmuş şu hayatımda,
Yalnız sen oluverdin güneşimde ay’ımda.

Kelâmsız şairim seni sevip hayat buldum,
Dalında gonca idim, senle açtım gül oldum,
Kaybettiğim neşemi senin kalbinde buldum,
Aç yüreğin gireyim ömrümü sana sundum.