Küçükken saklambaç oynardık,
yumardı biri gözlerini
herhangi bir yere kaçar-saklanırdık;
Duvara, masaya, arsaya, ağaç gövdesine...
Sayardı Ebe;
"1, 2, 3, 4, 5..." diye.

Saklanıyorum ben bugünde;
Büyüklüğümle bağdaşmayan
korku, telaş ve utanç içinde,
çocuklara bulaşmayan
Korama Virüs Ebe’sine
yakalanmayayım diye!

Bu Korama,
yani göz yuman,
şimdi sıfıra doğru sayan
gözlerini açacak;
İsraf-sömürü-yalan-talan yapan,
Doğa’yı sorumsuzca harmanlayan
biz büyükleri
yakalayıp-cezalandıracak!

Çünki;
Doğa mı bıraktık ki
ardına saklanacak?
Temiz hava mı kaldı korkusuz solunacak?
Ozon ile delmedik mi Atmosfer’i,
ısıtmadık mı Yer Küre’yi,
çözmedik mi buzulları kutuplarda?
Yada;
Altın çıkartma yoluna
Arsen’le zehirlemedik mi yeraltı sularını,
keserek ağaçları,
para-refah-rant-faiz ve kazanç uğruna
yakarak ormanları

Böylece
hiç bir yer kalmadık çocuklara
sıhhatli yaşanacak
biz büyüklere ise ardında saklanacak!(*)
Öyleyse;
"Sobe!"

(*) Şu Korona günleri ve gecelerinde "Aşık Halinde Bir Dünya’yı" bekliyerek, inanın en büyük sığınak Şiiir... diyen Sayın Zeynep Oral’ın 22 Mart 2020 Pazar günki "KORONA GÜNLERİNDE ŞİİR" köşe yazısını okuyunuz.