O, sadece çok içmez hep içer, içtiği için sızar,içme ihtimalinin serinliği hürmetine erkenden uyanırdı. Sen ise aylardır kayıptın. Elinde altın sarısı mikrofonla o kocaman platformda seni tekrar görmek öylesine güzel bir süprizdi ki, anlatayım; Söylediğin şarkıda yine herzamanki gibi detone olmamayı başaramamıştın.Olsun, mesele bu değildi zaten.İyi görünüyordun.Özlemiştim seni. Giriş tüneline yakın oturduğum yere nasıl da seke seke hemen gelip pembe suratınla tatlı tatlı bakmıştın suratıma. Korkmuştum biraz itiraf edeyim. Kocan yakınlarda olmalıydı. Sana yeni komşularımızdan bahsetmek isterim. Biliyordum "konudan konuta atlıyorsun yine" diyeceğini. Ama ne edeyim zaman dar,her an gideceksin biliyorum. 32. kata taşındı bu yeni evli çift, benim 6 kat altıma,balkonsuz olanlardan. Onlarla çatıda tanışmıştım;Puflarına romalılar gibi uzanmışlar şaraplarını yudumluyorlardı. Bir gram gamları yoktu,bunun resmini çiziyorlardı berrak mavi göklere. Nasıl gamlı,tasalı olsunlar ki hem; birlikteydiler. Bizim ayyaş Hasan abi belirmişti yanımda ansızca. Destur demiştim.Yarım bir şişe uzatmıştı bana bir kaç yudumda çarçabuk dibini görebileceğin cinsinden. Birden içimden, büyük bir iyilik yapasım gelmişti o an. "Hasan abi hadi rakı alalım "demiştim. Ancak sadece 35 lira verebilirim diye de herzaman ki gibi her şeyi mahvetmiştim. Değişmiyor insan sevdiceğim değişemiyor, tüm güzelliklerin içine nasıl edilir de uzmanlaşıyor ister istemeye. Peki gitmelisin şimdi anlıyorum. Zaman bir an evvel işlemeye devam etmeli. Seni bana getirecek şey zamandan başkaca birşey değil,bunu da biliyorum, anlıyorum. Biliyorum bilmesine de yine de sevemiyorum bu gerçeği. Zamanın elinde ucu sivri bir tornavida var bilir misin? Her saniye sensiz olmanın hıncını her bir yanımdan çıkartıyor. Acımıyor. Acıyor yalan söyledim. Seni çok özledim. Yarısı rüya tamamı özlemdi.