Can evinden ayrılışını izledim sessizce,
En zor olan bana düştü yine,
alışmak kabullenmek,
Önce kendime kabullendirmeye çalıştım seni,
Zamansızdı gelişin,yalnızlığıma huzur katmaya gelircesine,
Ellerini ellerime alıştırdım önce,
Kokunu kokuma karıştırıp huzuru buldum o birleşimde,
Özümü özün yaptın zamansızca,
Gözlerinde benim gözlerimle aynı rengin furyasıydı,
Yüreğimi senin yüreğine mühürledim fark etmeden.
Şimdi ise hepsini tersine çevirmek yine bana kaldı.
Bir anda geldin ömrüm oldun.

Şimdi ise öyle güzel bahaneleri seçtin ki gitmek için,
Ben gitme diyemedim.
O kadar güzel gittin ki,
Durmanı istemeye cesaret edemedim.
Şimdi ben sadece tüm zerreme olmayışını, gidişine ve sensizliğin sessizliğine alıştıracağım kendimi.
Olmayışına alışmaya çalışacağım sessizce,
Yokluğunu ezber haline getirmeye çalışacağım.
Sensizlik çevrelesin dört bir yanımı sessizlik ile,

Gözlerimi alıştıracağım önce baktığı yerlerde olmadığına,
İstemsiz yaşlar akıtacak sorgularcasına.
Ama ben ellerimle silerek durduracağım sorgusunu.
Ellerim ellerini arayacak o sırada,
Bir zaman gözümden akan damlalara izin vermez senin parmak uçların tutardı,
Niye gelip görevini yapmıyor diyerek titreyecek.
Kendi haline bırakacağım titreşimleri ile...
Burnumun kemiği sızlayacak o sırada,
Sakinleşmek istercesine kokunu arzulayacak,
Ama buna çözümüm var be can sızım,
Geride bıraktığın boşalmış bir parfüm şişesi,
Onu çekeceğim sanki sen varmışçasına huzur verecek sakinleştirecek tüm hücrelerimi,

Ve en zoruna sıra gelecek başaracağım.
Yokluğunu yüreğime endeksleyeceğim anlaması için,
Biliyorum ÖMRÜM saymışken seni zor olacak anlaması.
Yüreğime haykırınca gidişini,
dokunmak isteyecek her zerrem sana,
Olmaz diyeceğim sadece olmaz.
Yüreğimi kandırmaya çalışacağım işte.
Zor olacak kabullenmesi hatta imkansızca zor olacak .
Ama senin gidişine aylar öncesinden sızan kanları hatırlayıp kendini tüketecek en saf hali ile.

Sen müsterih ol varlığımın yegane sebebi,
Sen huzurlu ol nefesimde aldığım sayının tanımı,
Ben yokluğunu işleyeceğim tüm bedenime,
Hayatında olmayacağım hiç bir zaman.
Alıştıracağım kendimi;
Nefessizliğe,huzursuzluğa,sevgisizliğe, özleme, acıya ve sebep olduğum ayrılığa.
Olmayışının verdiği huzursuzluğa
Yokluğunun oluşturduğu yalnızlığı kabuıllenmeye,
Sensizliğin getirdiği acıyla yaşamaya,
En önemlisi gidişinin bıraktığı ölümün yakıcı soğukluğunu tüm tenimde, içimde dışımda sahipleneceğim.

ŞİMDİ HOŞÇA KAL MUTLU KAL...

~İP€K KA£KAN~