Bir rivayetin dillendiği o terennüm ve dilediğim ilkbahar elbet gelmeyi erteleyen ve de gelip gitmemesi adına tüm temennim şimdi düş penceremden uzanıyorum evrene ve dokunmadan kimsenin eline, tenine uzaktan sevmeye devam ediyorum ve seyirci koltuğunda sadece kader ve yüce Mevla’m bir de aksanı şiirlerimin hani düz duvara tırmandığım koca ömürden arda kalan bunca hezeyan ve tetiklenen heyecan.

Uydurduğum bir hikâye de değil hani:
Ne mevsimin titri
Ne de titreyen ellerimde dolaşan nem yüklü özlem
Üstelik bulaştıramadım da ben tek başıma
Taşıdığım bunca iyi niyet ve sevgiyi.
Bağışıklık filan da kazanmadım bunca kine
Kimse dolaylarımda seyreden
Kimse Rabbine ve evrene ihanet eden
Kimse de umurumda olmadı ben severken
Sevilmeye dair bir özlemin de yabancısıyım
Yeter ki sevgime sahip çıksın Rabbim
Nihayetinde ulaşacağım tek makam
Lakin severek beyan ettiğim tek ferman.

Düş kuvözümde saklı şiirler
Az evvel görücüye çıkan yüreğim
Ve nemli mevsim
Adı bahardı sözüm ona:
O, bile giremedi kapıdan içeri.
Ben kimim ki?
Üstelik tek başıma asla yetmediğim bir evren
Teyakkuzda olsa da yüreğim bir ömür
Azat edilmediğim zulüm
Ve kindar beyanları zalim ve iblisin
Doluşan yüreğime elbet melekelerim
Korunduğuma kani
Asla da olmaz tek şüphem.

Yine de korku ve kaygı taşırdı içimdeki kazanı:
İçi sevgi ve umut dolu
Bir kalemde de esir alan ne çok korku
Öncelikle insanlık ve izdiham;
Yetmedi ölü mevsim resmetti mezar taşını
İzin bile vermedi baharın selamına
İzin verse bile
Nelere rücu etti bunca kini ile
Ne çok masum insan diken üstünde:
Doğan çocuklar
Bir de sevginin müridi zengin yürekler…

Kayrasında göğün unutuldu kuşlar
Sokakta dolanan aç hayvanlar
İçimizdeki hayvanı doyurmaktan
Fırsat mı kaldı yüreğin atmasına?
Yetmedi izin bile vermedik mazlumun bir gülüşüne.
Aşkın arka yakası şehir:
Şehir bile utandı şehirliğinden
Nefretini kusan ne çok isyan
Yakışmadı da hani:
Ne yalnızlık ne de korku
Esir alan yürekleri elbet yarından kesilen ümit
Ki haznesinde evrenin
Taşkın bir cehalet…

Ne zamanki önünü almadık kirli ellerin;
Sürdüğü leke ile
Çalınan hayatlara
Çocuk olmayı bile erteleyen haris düşler
Mevtası mı olmalıydı bu terk edilmişlik?

Şehrin penceresinde dalgın bir güneş
Tüm kâinata sirayet eden bir teselli saklı oysa
Mamasında gönüllerin
Çalıntı olmayan neşelerden de uzak düşmüşken
Merkez kaç etkisi:
Sezilerde titreşen imler
Şimdi açıp da solan baharlar
Tecelli edecek ruhlarda
Günü kurtardık mı çıkacağız da aydınlık yarınlara.

Geç kalmışlığın basireti bağlansa da
Tuzak olan hazandan
Azat edilecek ruhlarımız da acıya doymuşken
Özlemin iğne ipliği ile
Dikilecek yaralar ve yamalar
Ama demenin de meali bazen tedirgin
Bir bekleyiş
Sıfatların sonlandığı
Asil yürekli bir çıtayla,
Dokunduğumuz o rakım ki:
Allah katında saklı nice mucize ve dirayet.

Elbet sonlanmadan dualar
Aşkı da ihbar eden iblisi tıkıp da kodese
Tayin olacağımız dingin bir mevki
İnsanlığın kulvarında yeniden başlayacak
Temaşa ve neşe
Arınıp da hüzünden
Çatı katında sevginin
Doku(n)duğumuz o muazzam izlek
Sobeleyen bir sevinçle
Nice enginlik saklı ufukta
Neşreden sabrıyla yüreklerin
Asil bir ç/ağrı Allah katında.