ÇANAKKALE
Yıldızlardan bile mermi yağıyordu sağanak sağanak
Toprak bize yalvarıyordu sanki ağlayarak, Düşman yüklenirken denizden tahayyül kurarak Bilmiyorlardı ki, burası vatan verilmez savaşarak. İblisin çocukları hesap yaparken kuytu adisyonunu Bizler ki; demirbaşa kayıt yaptırmıştık ölümü Çanakkale bize ata yadigârı, bergüzar mülkümü Ne vazgeçerim ne de unuturum yarınımı dünümü. Sanki gök kubbe çökmüş kopuyordu kıyameti-ala Bir millet kalkmış ayağa, batıdan doğudan gelse de bela Bütün camilerde minarelerden yükselirken sala Cennet bahçesi bize, yattığımız her yer musalla. Şehitler sıra sıra uzanmış kefensiz yatıyor Tüm dünya gıpta ile Türk yurduna bakıyor Basma besmelesiz, her yerden şehit kanı akıyor Bir hilal doğmuş karanlığa inat ne güneşler batıyor. Atamdan yadigâr bu kutsal yurdum kutlu mirasım Seni yükseklere en yükseklere taşımaktır ihtirasım Seninle dik durur arşa kadar yükselen başım Unutmam seni hiçbir zaman şehidim, gazi gardaşım, Cennetten bir parça olsun Anadolu’m, toprağım, taşım. Duran DOĞAN |