Olay Yeri Girilmez
Basitleştirilmiş kişiler atlasında
Herhangi bir kişi bile değilken, İki memur, Devlete dayalı sırtlarıyla Kudurabilme ihtimalime karşı Karantinaya aldılar beni. Neyi düşüneceğimi bilmeden Günlerce kör karanlıklar içinde kaldım Sonra, tahsilli insanların Canlarının istediği zaman salıverildim Çöpmüşüm gibi bakışlarıyla aşağıladı hasta bakıcılar Utancımdan ölüyorum sandım. Nice akılsızın havladığı Meydanlarda dolaşırken Derin derin düşündüm Yoksulların neden ağladığını Delirme ihtimalimin Belirdiği şüphesiyle alıkonuldum Aklımın ücrasındaki yılkı atlarına Kement attılar Özgürlüğüm o gün alındı ellerimden Adım başı dayak yedim Çok geldiler üzerime Vurdular, kırdılar, daralttılar. Kendimi aklamak için Suçlamak yerine devleti Geçmişimi süngerledim, bir güzel. Düşüneceğim ne varsa unuttum Kuruttum öfke ormanımın ağaçlarını Bildiğim hâlde sustum Adını anmadım en yaman hırsızların Öldüresiye haksızlığa uğrarken bile Üniformalılara hiç bağırmadım Bir kez olsun çağırmadım kardeşimi yatıya Dört koldan kuşattım sarı şeritlerle aklımı Ekâbir takımının en cahili de olsa Görsün de anlasın diye Kalın kalın yazdım üzerine Melun melun okudum: ’’Olay yeri girilmez!’’ Yaktık güzelim onurunu, Zavallı adım. |