UMUT
tik-tak , tik-tak
saatler çocuk gibi gülüyor, son bir umut var, duyuyorum şurada biryerlerde saklanmış olmalı ; gülüşlerinin gürültüsü sokaklara taşıyor kaldırımlarda bitmiş bir aşkın gözyaşları ağaçlar pişmanlıklara yine geç kalıyor... halbuki, alışılmadık bir tevazu var gecede ... hala bir umut var , duyuyorum acemi ürkekliği kaplamış karanlıkları tahammülü kalmadı artık rüzgarın bile şimdi bir hışımla yere devirecek tüm ayrılıkları ha söyledi ha söyliyecek biliyorum... tik-tak , tik-tak gece bir ihtiyar gibi can veriyor ... -anladım ki umut , insanın bitmeyen tek düşüymüş- Anıl Atik , ıstanbul 2008 |
seslere dokunmamışsınız tik-taklar duyuluyor