Ney Sesi
Ağlayan bir seda matemi sardı…
Kamışın hüznüyle meyler döküldü. Sesinde uhrevi bir elem vardı... Neyzenin yüreği, boynu büküldü. Aşka davetiye gönderin dedi. Ser verin âşıklar sır verin dedi. Gül yine nazına bin naz ekledi. Bülbülün kederden bağrı söküldü Sanki ol hazanı bir bahar etti... Alev alev yaktı kalbi nar etti, O seda sırları aşikâr etti. Kalpleri gûş eden bir hû çekildi Varlık bir meşakkat geldi insana. Savruldu her biri ayrı bir yana. Kapandı gözlerin üstüne mana, Sevdanın yüzüne özden bakıldı. Karıştı varlığın varı yoklara. Huzurun zevkini serp dileklere. Sevdalı gönüller uçtu göklere. Kararmış kalplerin evi yıkıldı. |