Şehrin Hüznü
Üşüyordu ıslak şehrin
Ayaz vurmuş Ürkek teni, Gecenin acı soğuğunda Yalnızlığını sakladığı parkların Yanan sokak lambaları, Isıtmıyordu ıssızlığını Sahipsiz bankların Sade ben biliyordum Göz kırptığını karanlığın/hüzne eş/ Göz yaşlarını ise Yaş kaldırımlar... Konar göçer bir sessizlik içinde Zifir güne bağlanıyordu, Son soluğun cazibesiyle Koşuyordu yollar, Şehrin taşikardik yüreğinde Ağarırken kızıl tan, Bir susup bir ağlıyordu... 03.3.2020/ANKARA Serpil TAŞYÜREK |