çocukluğumun gözlerinden// . . . çocuktuk, melektik, insandık. rengarenk boyalı onurlu bir mahallemiz vardı. ayaklarımız toprağa toprak ta bizi bağrına basardı ormanlar solurduk minik ciğerlerimizle sokaklar evimiz, evimiz yatak odasıydı bizim varlığın anlamı yokken aklımızda yokluğun zenginliğini paylaşırdık aşklar vardıbBir yastıkta ömre bedel pembe çerçeveler dolusu yaşatılan büyümek istedik çocukluğumuza özlem duyacağımızı bilmeden bilemedik büyüdükçe küçüleceğimizi şimdi varlık seviyesizce anlam kusarken beynimize yokluk kapı paspası olmuş bas basabildiğince koca bir hiçliktir içinde yüzdüğümüz bu kirli sular vizyondan ise hiç düşmüyor politik çıkarlar, diz boyu menfaatler kimin eli kimin cebinde kimin gözü kimin yerinde belli değil bu hayat lokantasındaki en sevilen menü tatsız tuzsuz ortaya karışık olmuş, karıştıkça karışmış aşklar ise tarih kitaplarında ve belgesellerde sürgünde yeter artık çocukluğumun gözlerinden baktığım çocuklarımıza anlatacağımız değil, yaşatacağımız onurlu, çıkarsız ve sevgi dolu bir dünya istiyorum. . . . // İlhanaşıcışubatikibinoniki |
eri
soğumuş,
molası bitmiş kucak,
teni solmuş, modası geçmiş dudak kadar yasım
ne aynalara ne de dünyalara sığamayacak kadar isyanım
Anlamı anlatımı ve kurgusu güzel şiirdi
Yüreğine emeğine sağlık usta
____________________________________Selamlar