Ölüme mektup..Beni adım, adım, takip eden ölüm Boşuna yorulma, ben zaten ölüyüm, Aradığın ben değilim, başķa kapıya Taşa geçtide sana geçmedi sözüm. Güneş yaksa ısınmaz artık bu beden Biraz dar geliyor bana dikilen kefen Böyle yaşanırmı her gün keder, elem, Kazılsın çukurum kalmadı hiç gücüm. Hayata küstüğüm yalan, o bana küstü, Bir zamanlar pür neşeyken hakir gördü Huzurumu aldı, birde boynumu büktü, Böyle bir hayatta yoktur artık gözüm. Anlamsız gelir geçmışim, geleceğim, Yarından tezi yok ben bu adı sileceğim Budur dünyada gördüğüm, göreceğim, Söyle bana ölüm, varmı başka çözüm. Mazinin mendilini ıslatmaktan usandım Umut kesme dedin neden kandırdın Hep seni düşündüm, melek sanmıştım, Bende can taşırdım ama ağırdı yüküm. Gün dediğin ne ki, bir sabah,bir akşam, Aylar neysede, yıllarla olmadı hiç aram Kıymeti yoktur bende saat takvim alam Zaten buralarda gördüklerim hep zulüm. Duyduğum en berbat şeydir tutunmak Sanmaki yalvarırım sevmem yarammak Kimsenin de haddine değil bana acımak Yağmuru görmedi ki, hoş olsun gönlüm. Beklemem kimseyi kapım çalmaz zaten Gelselerde bulamazlar, gitmişim dünden Bu sana son mektubum, okuma istersen Söyle bana ölüm, varmı başka günüm. Araladı bana bir pencere, daldım ötelere Ben gittikçe açıldı, perde, ardında perde, Yolcu yolunda gerek, bakmadım geriye Zaten sana koşardım, sendeydi yönüm... Mustafa Yaman 29 şubat 2020 |
Yüreğine emeğine sağlık
___________________________________________Selamlar