HOCALI'DA SOYDAŞIM
İstikamet kaybolmuş, yitmiş idi insanlık
Basmış idi geceyi sonu gelmez karanlık Şafak sökerken bile fırsat bulsa bir anlık Gecenin hesabını soracaktır soydaşım. Gün doğmayı unuttu kaç yıl geçti aradan Hocalı’da olanlar zannedildi sıradan Yüreğimde açılan bu onulmaz yaradan Elbet asıl mânâyı yoracaktır soydaşım. Soykırımla yurdunda soluksuz bırakılan Yaraları yetmeyip bir de tutup yakılan Sanki bir şey yok gibi karşısından bakılan Utanç tablolarını kıracaktır soydaşım. Gün gelip haklılığı muhakkak anlaşılır Aşılmaz zannedilen zorluklardan aşılır Beş büyüğün haline küçüklerce şaşılır Masaya yumruğunu vuracaktır soydaşım. Geçer nice şubatlar, yağar nice mart karı Milletimin bağrını yakar zulmetin harı Yalancı şahitler de beceremez inkârı Mahkeme-i Kübra’ya varacaktır soydaşım. “Eti ne, budu ne ki?” diyerek küçümsenen İstihzayla yüzüne bakılıp gülümsenen Karabağ’ın bağrından emilip özümsenen Özüyle yarasını saracaktır soydaşım. Muhacirlik atadan gelen mirastır amma Milletin istikbali olmamıştır muamma İştiyakla soyuna duyduğu ihtirama İstinatla yurdunda duracaktır soydaşım. -muhacir bozkurt- Mustafa KÜTÜKCÜ 26.02.2020 – DENİZLİ. |
Yüreğine emeğine sağlık
___________________________________Selamlar