İstikamet kaybolmuş, yitmiş idi insanlık
Basmış idi geceyi sonu gelmez karanlık
Şafak sökerken bile fırsat bulsa bir anlık
Gecenin hesabını soracaktır soydaşım.

Gün doğmayı unuttu kaç yıl geçti aradan
Hocalı’da olanlar zannedildi sıradan
Yüreğimde açılan bu onulmaz yaradan
Elbet asıl mânâyı yoracaktır soydaşım.

Soykırımla yurdunda soluksuz bırakılan
Yaraları yetmeyip bir de tutup yakılan
Sanki bir şey yok gibi karşısından bakılan
Utanç tablolarını kıracaktır soydaşım.

Gün gelip haklılığı muhakkak anlaşılır
Aşılmaz zannedilen zorluklardan aşılır
Beş büyüğün haline küçüklerce şaşılır
Masaya yumruğunu vuracaktır soydaşım.

Geçer nice şubatlar, yağar nice mart karı
Milletimin bağrını yakar zulmetin harı
Yalancı şahitler de beceremez inkârı
Mahkeme-i Kübra’ya varacaktır soydaşım.

“Eti ne, budu ne ki?” diyerek küçümsenen
İstihzayla yüzüne bakılıp gülümsenen
Karabağ’ın bağrından emilip özümsenen
Özüyle yarasını saracaktır soydaşım.

Muhacirlik atadan gelen mirastır amma
Milletin istikbali olmamıştır muamma
İştiyakla soyuna duyduğu ihtirama
İstinatla yurdunda duracaktır soydaşım.

-muhacir bozkurt-
Mustafa KÜTÜKCÜ
26.02.2020 – DENİZLİ.