HADDİNİ BİLMEZ
Toplumda oturuyor, sözünü bilmez
Bakışları insana, hiç güven vermez
Yalancının biri o, topluma girmez
Gözü yukarılarda, haddini bilmez

Haline bakmaz, kendini bir şey sanır
Bir tek ben bilirim der, her şeye kanır
Varsa edebi arı, bir gün utanır
Gözü yukarılarda, haddini bilmez

Yaşlıya saygısı yok, bir selam vermez
Sözüne güvenirsin, sözünde durmaz
Değer verirsin ona, haddini bilmez
Gözü yukarılarda, haddini bilmez

Kendisi ukaladır, kimseyi görmez
Saygısız biridir o, kıymet hiç bilmez
Merhaba dersin ona, yüzüne gülmez
Gözü yukarılarda, haddini bilmez

Topluma girince, saygı nedir bilmez
Hazır para yer, otobüslere binmez
Kendini zengin sayar, hiç açık vermez
Gözü yukarılarda, haddini bilmez

Oturur bir yere, etrafına bakmaz
Saygısızın biridir, kimseyi takmaz
Yaşlı biri gelince, ayağa kalkmaz
Gözü yukarılarda, haddini bilmez

Selam verirsen ona, eyvallah demez
Daima günah işler, sevaba girmez
Saygısız biridir o, saygıyı bilmez
Gözü yukarılarda, hâddini bilmez

Gururumdur, hep beni ayakta tutan
Memleket hali bilmez, sırtüstü yatan
Nasıl yetişmiş bunlar, utan ha utan
Gözü yukarılarda, haddini bilmez

Midayet ‘im bu kadar, anlatmak yeter
Yeşermemiş bağlarda, bülbül mü öter
Düzen değişmez böyle, seneler biter
Gözü yukarılarda, haddini bilmez
(0319) Temmuz 1990
Şair Midayet Kara