Zaman, asırlar boyu adımızla dolmuştu,
Bizim ile beraber yaşamıştı solmuştu,
Allah’ın sevdiği ve razı olduğu yönde,
Medeniyetimizin hizmetinde olmuştu.

Hamlemiz imar eden, süsleyen kutsi eldi,
Arkada bırakılan hayat veren bir seldi,
Saray, köprü, camiler, kervansaraylar, hanlar,
Her adım attığımız, beldelerde yükseldi.

Elimizin altında, kişneyen küheylandı,
Ne gün ki hudutlarda, mağlûbiyet yaşandı
Bize zıt, dünyaların karşısında ezildik,
Birleşen yolumuzun, ayrılması o andı.

İman cephemizde de zaferler sona erdi,
Rüzgârlar hep savurdu fırtınalar yön verdi,
Yanaştı; demir attı, batının rıhtımına,
Dünyamızı kararttı; küfrün, küflü her derdi.

Hiç, aşık olmasa da gözümüz, kaşımıza,
Seyirci kalmayacak hep karakışımıza,
Uzağı yakın eden, Kutlu Burak hızında,
Kudret kartalı olup konacak, başımıza.

Zaman, bize dönecek kutlu birlik çağında,
Bozkurtlar tutulamaz bir örümcek ağında,
Türk zamana değil de, zaman Türke uyacak,
Şölenler yapacağız, kutlu Tanrı Dağı’nda…

Özcan İşler