ZİFT
ZİFT
Yaşasın hep bu olağanüstü hüzünler Benim anılarımla dövüştün sen yanağında ben Küçük hüzünler genişleyip titreyen mum aleviydi biliyorsun mutlak bir sanrıya dönüşmüş sınırları belirlenmiş sıvı insan onceliksiz metaforsuz yanağında ben kanser metstaz yapıyor cinayetler estetiğin dolabina naftalin serpmiş cafcaflı görünüşler hep yaşıyor hep bu dolanbaçlı güzleri ağlayan katillerin |