Yaralı MaralımYine mevsim son bahar; Ve sen yine yaralısın Biraz yorgun Biraz isyankâr... Cihan’nın yükü sana mı kaldı, A benim yaralı Maralım? Dön bak etrafına şöyle, Kimler gelip Kimler geçmiş diye... Kime kaptırdın şu Koskoca yüreğini? Kime sevdalandın, Gönül verdin de Saramadı yaralarını. Kadir kıymet bilemedi. Seni “Sen” olduğun için sevemedi... Boş! Bom boş sevdalar dedin, Gönlünü yordun, Kendini bitirdin.... Düşlerin de bile hayal edemedin, O özlem duyduğun sevgiyi, Başucunda beklerken kuzularının. Ahhhh Yaralım!!! Kime gitsen, kime desen derdini? Duyan olur mu ki? Seni seven,... Saran olur mu ki yaralarını? Yoksa kayıtsız mı senin razı oluşların Acı vermez mi bitmiş, Tükenmiş sevladarın?... Maralım, Yaralım, Dağ gibi duranım! |
Yine avaz avaza inliyorken yokluğun
Hep seni sevmeyenlere olmuştu konukluğun
...
Ah benim bahtı karalım
Gülmeyi beklerken ağlamayı mı buldun
Bir gül yaprağı gibi köşe de unutuldun
...
Eşlik etmek istedim nacizane :)
Bu güzel siirinizi kutlarım..
Çok başarılı olmuş
Saygı ve selamlarımla..