Küçük bir çocuktum ben anne Memenin kokusuyla uyuyan. Minik parmaklarımı göğsüne Kollarından düşmemek için geçiren.
Zaman vahşi bir at gibi kişnedi, Şaha kalktı. Düştüm.
Sokakları tanıdım. İnsanları bir bir. Kalınlaştı derisi parmaklarımın. Artık o çocuk ben değilim anne, Masum! Günahlarım var, Sırtımda yaşamın Acımasızlığına karşı işlenen.
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
BIRAKMA BENİ şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
BIRAKMA BENİ şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Kokusu yok sütünün damağımda.
Parmaklarımda tırnaklar uzadı.
Geçirdim onlarcasının etine,
Etimde tırnaklar onlarca.
Ben o çocuk değilim;
Ama,
Bak gözlerim hâlâ aynı,
Hâlâ seni arayan,
Hâlâ “Bırakma beni!” diyen.
tebrikler ....güzel şiirdi...