Gidenler, kalanların halini
anlayabilseydi,
Yaralar konuşur muydu hüzünlü
Şairlerin ayrılık satırlarında,
Satırlar ölüm kokarken gururun
uçurumlarında,
Solar mıydı umut
kırıntılarım şubatın ortasında,
Yitirir miydik sevdamızı
tükenen kırık kalemlerde,
Akıtır mıydı yaşlarımızı gözde
biriken çukurlarda,
Öldürür müydük mazimizi faili
meçhul bakışlarda,
Ah Yağmur Hanım Ah!
Yokluğunun ertesinde geceler
zindan gibi çöküp sarıyor
dört bir yanımı,
Ruhum sevgine aç,
Besle sol yanımı hüzünbaz
sözlerinle,
Dindir sızılarımı aşk
kokan merheminle,
Öp yaralarımdan ki nefretim
soğusun yüreğinde,
Biliyorum, uyanamayacaksın kırılası
ellerimle uğurlarken gülüşlerini
hapsolan tabuta,
Ve ben yalnızlığın cilvesiyle
virane bir Şair gibi gözyaşlarımla
demleyeceğim içimde katlettiğim
seni sana...