..

içimin perspektifine kayıt oluyor tren rayları
unutulmuşluk izi saplanıyor kâlbime kara kalemle
bir ressam susarak koyu gölgeler atıyor yarınsız izdivaçıma
tanıdık değilsin diyor realist mutluluğun tuvali
ve bırakıyor çerçevemden ellerini
yalnızlığa düşüyorum
zordu
düş’ü yorum..

çelişki mi ayrılığın unutuluşu
hâlâ dururken sevildiğini sanmanın kaygısız varoluşu

gözlerimi kapadım sonsuza
duymak istemedim gittiğini
ki bende bitmeyecekti çığlıklarla yanan aşkın atmosferi

geceden alaca sessizliğe inen umut ışıkları ve tan söyledi ama
sevda pasıyla eğrilen ten yolu kapanmıştı hezeyanımla
tırnaklarım yetmedi kanamaya

imdi !
bir kaç hecede güncemi anımsattım şiire
aitliğimizden çıkmış-sevgili mutluluklar öncesinde
şubat isimli biriydi fi tarihli bir söylence
sustuk birlikte takvimle
anladım ki yalnızlığı üzmemek içindi tek çare
düşürmemişti yaprağını bırakmıştı 13’te...

..