SENSİZİM (639.)
Gelişin gibi gidişin de sessiz oldu
Dünyam karardı hüzün doldu yüreğim Alışmak çok zor olacak sensizliğe Boynu bükük kalmış yetim gibiyim Gittiğin günden beri gözlerimde uyku yok Bu akşam içimde başka hüzün var Acıtıyor içimi tüm hatıralar Titrek mum ışığı gibi çaresizliğim Unutamadım bende ki seni İçimdeki ateş hala sönmedi Tek başıma kaldım acılarımla Ölümle yaşam arası bir çizgideyim Bir gülüşün unuttururdu bana her şey İki ayrı bedende bir can gibiydik Hüküm giydirdi yokluğun hayallerime Sensizlik soluyorum tükenmekteyim Fatma Ayten Özgün |