Âfitâb
Seni gördüğüm ilk an kalbimi çiçekler sardı
Ruhumun karanlık taraflarına bir ay ışığı süzüldü Kabuslarımın yerini mucize dolu rüyalar aldı Uçurumdan adımımı atıyorken tutup çektin sanki ellerimden beni Güneş girmeyen evin perdelerini açtırdın ; enerji doldurdun bana Gözlerimi kapattığımda hayalimdeki yansıman gülüşüm için yetti tek seferinde "Seni daha öncesinde neden hiç görmedim?" diye yanıyordum kendi kendime Böylesine görkemli kişiliğini, gülüşünü nasıl görememişim? Olsun , çıktın ya karşıma Artık döndüremez kimse beni hissettiklerimden - Sedanur Şut |