kesik...// siyah, beyaz bir şiirde seyretmiştim sanırım pastel bir şehrin yorgun kaldırımlarında ıslak bir adam... o adam ki, ölmeden hemen önce haykırırcasına “gittiğin uzağım” diyordu sevgilisine… dedim kendime hadi canım nasıl yani, ölesiye, ölürcesine kaldı mı dünyada böyle aşk öylesine sonra sordum kendi kendime adın ile başlayan her satırda neden, neden her seferinde dilim kanıyor, neden adının geçmediği her fasılda yüreğim hep yanıyor sakın, sakın dedi aynadaki suretim sonra buzdan bir nehir çarptım suratıma yok canım ilgisi yok dedim güldüm, güldüm geçtim sonramı… sonra sen, yine sen, yine sen cemreleştin aklım kurağıma ve ben, yine ben, önce kendimden sonra aynadaki suretimden geçtim sanıyorum.., yok, yok eminim bu kez fazla derin kestim… // ilhanaşıcışubatikibinyirmi |