çocukluğa iz'düşüm.. ç’almak intihâlle yumuşadı içimden uslu çocuğu çıkardım kopiş çeksin adamlığa adım atsın ironi davulları patladı başıma espri hayalim ıslak çıktı b’alığın sırtında göz görmezdi kimi vakit kulak sağır ayak top’al parmaksız çolak kol single’da protez fotolar bağır çağır karga sesli orta-doğu işgâlin teorisi değildir komplo ! evet karış karış barış yanımda fevri atmaca dili çiğnerken çocuk cesetlerini neredeydi ilk kıble al sana zelzele ve k’alan bir virüslük aşım arap gibi ağrıyor başım dökümlü kirpiğimle termal suları yıkarım//unutma ! bu ironik gerçeğin pamuk ipine yürüyen şiiriydi) içimdeki çocuk huysuzlanıyor ürkerek cennetlik ayaz yeleli atlardan -çin abd den süper rusya almanı döver hindistan keşmir’e söver israil’se benim babam hepiciğini mahveder-heder eder-tutsak eder evanjelist heceledim yahudi abiyle bi tur attım evrende büyü’medi düşümün çocukluğu tutturdu ar-ma-ged-donu hacı amca dabbetül-arz alayım sana dedi okşarsın sakalını kurtulacaksa çocuklar alırım küçük kıyametimi -’duyumsadım kırmışlar kapım eşiğini şiirimi okuyanın sinir katsayısı niçin çökmüş idi ? dünya sonu söylencesi yayılmıştı ivedi beyin ölümlü ve açık gözlü mehdi söyledi baktım bencilliğe in’miş doksanlık top atıyor hergele akraba cinlere ... .. |
Yüreğine kalemine sağlık
_________________________________________Selamlar